မိမိကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာ၊ သာသနာ ျပန္႔ပြားေစခ်င္စိတ္၊ မေပ်ာက္ပ်က္ရေလေအာင္ ထိန္းသိမ္းလိုစိတ္သည္ ဘာသာတစ္ခုခုကို သက္၀င္ယံုၾကည္ေသာ လူတိုင္းတြင္ ရွိၾကေသာ ဆႏၵျဖစ္သည္။ ဘာသာအေပၚ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈ ျမင့္ေလ ထိုစိတ္ျပင္းထန္ေလ ျဖစ္မည္။ ရွိသင့္ရွိထိုက္ေသာ ေကာင္းမြန္သည့္ စိတ္ထားျဖစ္သည္ကိုေတာ့ ျငင္းခ်က္ထုတ္ရန္ မလိုပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုစိတ္ကို လြဲမွားစြာအသံုးခ်ၿပီး ျဖစ္ပြားခဲ့ရေသာ ဘာသာေရး စစ္ပြဲ မ်ားစြာတို႔သည္ သမိုင္းတေလ်ာက္ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္စြာ မွတ္တမ္း၀င္ခဲ့ၾက၏။ ေမတၱာတရားကို ေရွးရႈကာ၊ လူသားတို႔အား မွန္ေသာလမ္းကို ညႊန္ျပရန္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ၾကသည့္ ဘာသာေရးကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ျပန္႔ပြားဖို႔ ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ လူတို႔သည္ အယူမတူသူျခင္း မုန္းတီးစြာ သတ္ျဖတ္တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ ေတြးၾကည့္လွ်င္ အေတာ့္ကို ကေမာက္ကမႏိုင္ေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။
လက္လွမ္းမီသေလာက္ ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ ဘာသာတစ္ခုျပန္႔ပြားေအာင္ အဓိက အခ်က္(၄)ခ်က္ ျပဳၾကသည္။
- မိရိုးဖလာ လက္ဆင့္ကမ္းျခင္း (ယခုေခတ္တြင္ အားအေကာင္းဆံုးျဖစ္ၿပီး ဘာသာတိုင္း၏ အဓိက အင္အားစုသည္ ထိုမိရိုးဖလာ အစုျဖစ္သည္)
- ငယ္ရြယ္သူမ်ားအား ေထာက္ပံ့လမ္းေက်ာင္းၿပီး ဘာသာအတြင္း သိမ္းသြင္းယူျခင္း (မိဘမဲ့ေဂဟာမ်ား၊ လူငယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး ေဂဟာမ်ား စသျဖင့္..)
- ဘာသာ၊ သာသနာ အခိုင္အမာ၊ အတည္တက် မရွိေသးေသာ ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ သာသနာျပဳ သိမ္းသြင္းျခင္း ႏွင့္
- အျခားဘာသာ၀င္မ်ားကို ေဟာေျပာ သာသနာျပဳျခင္း
(ဘာသာျခားအခ်င္းခ်င္း အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ဘာသာကူးေျပာင္းျခင္းေတြ ရွိေသာ္လဲ တစ္ေယာက္ျခင္းစီရဲ႕ အေျခအေန၊ ခံယူခ်က္ေတြအေပၚသာ မူတည္သည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ ထည့္သြင္းျခင္းမျပဳပဲ ခ်န္လွပ္ခဲ့ပါသည္။)
(၁) ႏွင့္ (၂) သည္လြယ္ကူစြာ စီးဆင္းေနေသာ ဘာသာေရး စီးေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး (၃) ႏွင့္ (၄) ကေတာ့ ဘာသာ၀င္ (အထူးသျဖင့္) သံဃာေတာ္မ်ား၊ ဘာသာေရးဆရာမ်ားက အထူးတလည္ သာသနာျပဳ လံုလစိုက္ထုတ္ရေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ေဟာေျပာေဆြးေႏြးျခင္းမ်ား၊ အျပန္အလွန္ အေမးအေျဖမ်ားႏွင့္ အေတာ့္ကို ခက္ခဲပင္ပန္းေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ မိမိယံုၾကည္ရာကို ဇြတ္မွိတ္ဖက္တြယ္ေလ့ရွိကာ ပံုမွန္အားျဖင့္ အေျပာင္းအလဲကို ေၾကာက္ေသာ လူ႔အက်င့္စရိုက္ကလဲ ဘာသာတစ္ခုကို ေျပာင္းလဲလက္ခံဖို႔ သဘာ၀အရကိုပင္ အလြန္ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။
ျပန္႔ပြားျခင္းအျပင္ ဘာသာကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္လဲ လူတို႔သည္ ႀကိဳးပမ္းၾက၏။ အာဏာသံုး အတင္းအၾကပ္ ကိုးကြယ္ေစေသာနည္းေတြ၊ တျခားဘာသာအယူ၀ါဒေတြကို အ၀င္မခံပဲ ကိုးကြယ္သူေတြကို ဘာသာတစ္ခုထဲရဲ႕ အဆံုးအမကို မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ သြပ္သြင္းယူေသာ နည္းေတြ၊ ဘာသာေရးကို အာဏာတရပ္လို အသံုခ်ၿပီး ဆုေပးဒဏ္ေပးႏိုင္တဲ့ ဥပေဒသေတြ ထုတ္ျပန္ကာ ၾကပ္မတ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ နည္းေတြလို စည္းၾကပ္၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားမွ စကာ ဘာသာရဲ႕ပုံရိပ္ကို ေကာင္းမြန္စြာတည္ေဆာက္ၿပီး လက္ရွိဘာသာ၀င္မ်ားကို ပိုယံုၾကည္အားထားေစ၊ ဘာသာျခားမ်ားလဲ အထင္ႀကီး အျမင္လွေစဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းလို သိမ္ေမြ႕တဲ့ နည္းလမ္းမ်ား အထိ နည္းလမ္းေပါင္းစံုကို ဘာသာတရား ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။
အသံုးျပဳပံုေပၚမူတည္ၿပီး ရလဒ္တို႔ ကြဲျပားၾကပါသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ နည္းလမ္းမ်ားသည္ ဘာသာကို ထိန္းသိမ္းရာတြင္ လက္ငင္းအက်ဳိးရွိေသာ္လည္ ျပန္႔ပြားရန္အတြက္ ႀကီးစြာေသာ အဟန္႔အတားမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေယဘံုယ်အားျဖင့္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈကို ျမတ္ႏိုးေသာ လူ႔သဘာ၀ကလဲ အလြန္အမင္း ပိတ္ပင္တားဆီးေသာ၊ ျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္ေတြႏွင့္ အစြန္းေရာက္ ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မိမိ မကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာတစ္ခုကို နားလည္ေပးဖို႔ အင္မတန္ ခက္ပါလိမ့္မည္။
ပမာျပရလွ်င္ တင္းၾကပ္ကြပ္ကဲေသာ နည္းလမ္းမ်ား၊ မတူေသာ အယူအဆမ်ားကို ေျခမႈန္းေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဘာသာေရးအား မ်ဳိးဆက္အဆင့္ဆင့္ ထိန္းသိမ္းတည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည့္ အခ်ဳိ႕ေသာ အစြန္းေရာက္ မြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံမ်ားေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္ မြတ္စလင္ဘာသာ၏ သာသနာျပန္႔ပြားေရးမွာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ မိရိုးဖလာ လက္ဆင့္ကမ္းျခင္းအေပၚ လံုး၀မွီခိုသြားရလုနီးပါး ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ဘာသာေရးကို အာဏာျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ေသာ အဆိုပါ အနဲစုေသာ ႏိုင္ငံတို႔၏ အစြန္းေရာက္ လုပ္ရပ္ေတြက ဘာသာျခားမ်ား အျမင္တြင္ မြတ္စလင္ ဘာသာတစ္ခုလံုး၏ ပံုရိပ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိခိုက္ခဲ့သည္။ ကုရ္အံက်မ္းေတာ္တြင္ ေမတၱာတရားႏွင့္ ဆိုင္ေသာ အဆံုးအမမ်ားစြာ ပါရွိျခင္းကို၊ လူေတြကို အတူတကြ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ၾကဖို႔ ဆံုးမပဲ့ျပင္တဲ့ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးပါေသာ က်မ္းျဖစ္ျခင္းကို သိေသာ ဘာသာျခားမ်ား၊ သိခ်င္ေသာ ဘာသာျခားမ်ား၊ သိေအာင္ လက္ခံ နားေထာင္လိုေသာ ဘာသာျခားမ်ား နဲသထက္ နဲလာခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
ဘာသာေရး စိတ္၀င္စားၿပီး စာဖတ္နာေသာ သူငယ္ခ်င္းသံုးေလးေယာက္ကို ကုရ္အံက်မ္း ေလ့လာဖူးသလား ေမးၾကည့္ဖူးသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေလ့လာဘူးသည္ဟု ေျဖသည္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲဆင္ေျခက ေ၀ဖန္ခ်င္လို႔ကို ေလ့လာတာဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဆန္းၾကယ္ေသာ အေျဖမဟုတ္ပါ။ ဘာသာျခားမ်ားအတြက္ေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္ေသာ ဘာသာတရား တစ္ခုခုကို အတြင္းက်က် အရင္ေလ့လာမႈ ျပဳလုပ္ျခင္းထက္ အဲဒီ ဘာသာ၀င္ေတြ၏ အေနအထားႏွင့္ လုပ္ရပ္ေတြကို အေျချပဳၿပီး ထိုဘာသာကို အကဲျဖတ္ေကာက္ခ်က္ခ်တာမ်ဳိးကို ဦးစြာ ျပဳလုပ္မိၾကဖို႔ ရာႏႈန္းမ်ားပါလိမ့္မည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ မြတ္စလင္ဘာသာ အေၾကာင္း အတြင္းက်က် ဘာမွမေလ့လာခင္ခတဲက အခ်ဳိ႕ေသာ ႏိုင္ငံတို႔ရွိ အစြန္းေရာက္လုပ္ရပ္မ်ားက သူတို႔အျမင္ကို ေဘာင္ခတ္ၿပီး ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ ထိုစိတ္၏ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္လဲ ဘာသာေရးက်မ္းကို ဘာသာေရးက်မ္းအျဖစ္ ဖတ္ရႈဖို႔ထက္ ဘယ္ေနရာအားနဲသလဲဆိုေသာ အျပစ္ရွာစိတ္ျဖင့္ ဖတ္ရႈဖို႔ကိုသာ အားသန္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ခရစ္ယာန္သာသနာတြင္လဲ ေရွးကာလမ်ားက အလားတူ အျပစ္ေပးမႈေတြ၊ အယူအဆ မတူညီမႈကို အၿပီးတိုင္ ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးမႈေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ဖတ္မွတ္ဖူးသည္။ ေလ့လာမိသေလာက္ ခရူးဆိတ္ ဘာသာေရး စစ္ပြဲရွည္ႀကီးကာလ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ခရစ္ယာန္တို႔ သာသနာျပဳပံု လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းခဲ့သည္။ သမၼာက်မ္းေတာ္တြင္ အနဲအက်ဥ္းေတြ႕ႏိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ ေဒါမာန္မ်ား၊ အျပစ္ေပးမႈမ်ားသည္ပင္ တရားေဟာဆရာတို႔၏ သိမ္ေမြ႕မႈႏွင့္ အဓိကထား ထံုမႊန္းေသာ ေမတၱာတရားတို႔ ေအာက္တြင္ ေမွးမွိန္ကုန္ၾက၏။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အေျခခံ သေဘာတရားတူေသာ ဘာသာႀကီးႏွစ္ခု၏ (ကြဲခ်င္လဲ ကြဲျပားႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုဘာသာမ်ားကို အေပၚယံသာ ေလ့လာဖူးေသာေၾကာင့္ မွားယြင္းႏိုင္သည္) သာသနာ ျပန္႔ပြားေရးႏွင့္ ထိန္းသိမ္းေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္မူတည္ကာ ပံုရိပ္ကြာျခားသြားပံုကို ေလ့လာႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ရလဒ္ကလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ခုထဲႏွင့္ ယွဥ္ေျပာရရင္ေတာင္ ခရစ္ယာန္ရဲ႕ စိမ့္၀င္မႈသည္ အမ်ားႀကီး အားေကာင္းပါလွ်က္ အဓိကအင္အားစု ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အဖို႔ မြတ္စလင္ဘာသာထက္ နားလည္ လက္ခံႏိုင္ေနျခင္းက အထင္အရွားျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းလဲ ေျပာခ်င္ပါသည္။ ဘာသာမ်ဳိးစံုထဲမွ ထင္ရွားေသာ ဘာသာႀကီးေလးခုတြင္ (ေရွးက်လြန္းေသာေၾကာင့္ သမိုင္းစရွာရခက္သည့္ ဟိႏၵဴဘာသာကို ျခြင္းခ်က္ထားပါက) ဗုဒၶဘာသာသည္ ေမတၱာကို ဦးစားအေပးဆံုး ဘာသာျဖစ္သည္ဟု (ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးထဲ အျမင္အရ) ေကာက္ခ်က္ခ်၏။ ကိုးကြယ္ရာ ျမတ္ဘုရားသည္လဲ မွတ္တမ္းတေလ်ာက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေဒါသမထြက္ခဲ့ေသာ၊ ဘယ္သတၱ၀ါမ်ားရဲ႕ အသက္ကိုမွ မသတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ တစ္ဆူထဲ ဘုရားျဖစ္သည္။ ျမတ္ဘုရားသည္ ခရီးလွည့္လည္ကာ အျမင္မတူသူမ်ားကို ေဟာေျပာေမးျမန္းေျဖၾကားမႈျဖင့္ သာသနာျပဳျခင္းကို အားေပးေၾကာင္းကလဲ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္လာ “ရဟန္းတို႔.......ေဒသစာရီ လွည့္လည္ကုန္ၾကေလာ့....” ဆိုေသာ ေဟာေျပာခ်က္၊ နာမည္ႀကီး ကာလာမသုတ္တြင္ ေဟာေသာ “.... ကိုယ္တိုင္က်င့္ၾကံၿပီး အက်ဳိးမ်ားမွ ယံုၾကည္ပါ..” ဆိုသည့္ တရားေတာ္မ်ားက အထင္အရွား သက္ေသျပ၏။ ဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာသည္ လြန္စြာ ေဆြးေႏြးဖို႔ေကာင္းေသာ၊ ခ်ျပ၍ေကာင္းေသာ ဘာသာျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ ယူဆသည္။ (အျခားဘာသာမ်ားလဲ အလားတူ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေလ့လာမႈအားနဲေသာေၾကာင့္ အျခားဘာသာမ်ား၏ ေကာင္းမႈဆိုးမႈတို႔ကို ေသခ်ာမသိရွိသည့္အတြက္ အထူးတလည္ ေရးသားႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။)
ဘာသာျခားမ်ား၏ အျမင္တြင္ အဓိကအေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေနေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ ကိုယ္ထုထားသည့္ ဆင္းတု (အရုပ္ဟု သူတို႔ကသတ္မွတ္သည္)ကို ျပန္ကိုးကြယ္ေနေသာ ဘာသာျဖစ္သည္၊ လူလူျခင္း ရွိခိုးေနေသာ ဘာသာျဖစ္သည္ ဆိုေသာ အျမင္မ်ားသည္ ထိုဆင္းတု၊ သံဃာတို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ရည္စူးရွိခိုးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေသခ်ာ နားလည္လာပါက ေပ်ာက္ပ်က္သြားမည္သာ ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္ လူလူျခင္း ရွိခိုးဦးခ်ေနပါသလဲ။ ထိုကိုးကြယ္ ဦးခ်မႈကို ခံယူထိုက္သူတို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္သည္ မိမိတို႔ထက္ ႀကီးျမတ္ျမင့္မားေသာေၾကာင့္ ထိုဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ဦးခိုက္အရိုအေသ ေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ရိုးသားစြာ ျပန္ေျဖရံုပင္။
ယခု လတ္တေလာ အျဖစ္မ်ားတြင္ စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ဳိ႕သည္ အစြန္းေရာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ပံုတူကူး လႈပ္ရွားလာသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။ စိတ္ထိခိုက္စရာမွာ ကိုးကြယ္ရာ သံဃာအနဲစုကလဲ ပူးေပါင္း ပါ၀င္လႈပ္ရွားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။ ဒုတ္၊ ဓါးကိုင္ထားေသာ ေဒါသာမာန္ျပည့္ေနသည့္ သံဃာတစ္ပါးကို သူ႔ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ရိုေသေသာေၾကာင့္ ဦးခ်ပါသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ဘယ္ဘာသာျခားက လက္ခံ နားလည္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဘာသာျခားကို ထားပါဦး၊ အၾကမ္းဖက္မႈကို လက္မခံတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကိုလဲ ထားပါဦး၊ အတူပူးေပါင္း လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ ဘာသာ၀င္ေတြ ကိုယ္တိုင္ပင္ ဒီ ဒုတ္ဓါးကိုင္ထားတဲ့ သံဃာဟာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ၊ အားထားမွီခိုရာ ရတနာတပါးျဖစ္သည္ ဆိုေသာ ၾကည္ၿငိဳစိတ္သည္ ငါတို႔တြင္ မယိမ္းမေစာင္း ရွိေသးသည္ဟု ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ ဆိုႏိုင္ပါ့မလား။ ေလးစားပါသည္ ဆိုလွ်င္ပင္ စစ္သားတစ္ေယာက္က ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့တိုက္ေနေသာ ေခါင္းေဆာင္ တပ္ဗိုလ္ကို ေလးစားပံုမ်ဳိးပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္... ထိုစိတ္သည္ သံဃာအေပၚ ကိုးကြယ္သူက ရွိရေသာ ဆည္းကပ္အားထား မွီခိုရာဆိုသည့္ စိတ္ႏွင့္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ပူေလာင္ ကြာျခားပါသည္။
ထိတ္လန္႔စရာ ေကာင္းေသာ ေနာက္တစ္ခုမွာ “ဘုရားေဟာသလိုသာ ေမတၱာထားေနရင္ ခုေခတ္မွာ အလုပ္မျဖစ္ဘူး...”ဆိုေသာ အေျပာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာ၊ ကိုးကြယ္ရာ ဘုရားရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ကို ဘာသာ၀င္ျဖစ္တဲ့ မိမိကိုယ္တိုင္ေတာင္ မယံုမၾကည္သူေတြက ဘာသာျခားေတြ ယံုၾကည္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား သိမ္းသြင္းမွာတဲ့လဲ။ ကိုယ့္မ်ဳိးဆက္ေတြကို ဘာသာတရား ကိုင္းရိႈင္းသူေတြ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုဆံုးမ သြန္သင္ၾကမွာတဲ့လဲ။ ထိုအေျပာမ်ဳိးေတြကို ဘာသာဖ်က္အေျပာေတြဟု ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။
ဒီေတာ့ ဘာသာျခားေတြရဲ႕ သာသနာ့အေဆာက္အဦးေတြ မလိုဘူး၊ ၉ ၆၉ လုပ္ၾက၊ ဘာသာျခားနဲ႔ စီးပြားလုပ္ရင္ အျပစ္ေပးမယ္ဆိုေသာ အစြန္းေရာက္ ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕၏ ဘာသာေရး ထိန္းသိမ္းမႈပံုစံကို အတုယူအားက် လႈပ္ရွားလာသူေတြကို စဥ္းစားေစခ်င္ပါသည္။ ဘာသာ၏ အဆံုးအမႏွင့္လဲ လံုးလံုး ဆန္႔က်င္ေသာ အဆိုပါ နည္းလမ္းေတြကို လိုက္နာ လက္ခံတာ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ကိုလဲ လက္ကမ္းရိုက္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာ မွန္ပါရဲ႕လား။ ဘာသာရဲ႕ ပံုရိပ္ထိခိုက္တာေၾကာင့္ လူမ်ဳိးအတင္းပြားေအာင္ လုပ္ယူမွ၊ ေငြေၾကးေတြေပး အတင္းသိမ္းသြင္းယူမွ ဘာသာ၀င္ အသစ္ရယံုကလြဲလို႔ တျခားသာသနာျပဳဖို႔ မလြယ္တဲ့ အျဖစ္ကို အဲဒီအစြန္းေရာက္ ႏိုင္ငံေတြ ၾကံဳေနရတာကလဲ ယူသင့္ေသာ နမူနာေကာင္း ျဖစ္သည္။ တကမၻာလံုး ျခံဳၾကည့္လွ်င္ လူနဲစုျဖစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ အကယ္၍မ်ား သာသနာျပန္႔ပြားမႈသည္ လူဦးေရတိုးပြားကာ မိရိုးဖလာ စီးဆင္းမႈကိုပဲ လံုးလံုး အားထားရေသာ အဆင့္ကို ေရာက္သြားပါက အားၿပိဳင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
အဆံုးသတ္ရလွ်င္ ဘာသာ၊ သာသနာကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ အတင္းအၾကပ္ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ျခင္းတို႔က မွန္ကန္ပါသည္ဆိုေသာ အယူအဆကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကိုယ္တိုင္လဲ လက္မခံသင့္သလို၊ လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ကိုလဲ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ လက္ဆင့္မကမ္းသင့္ဘူးလို႔ ယူဆသည္။ မ်ဳိးဆက္သစ္ကို အမုန္းတရား အေမြေပးျခင္းသည္ အလြန္အမင္း မိုက္မဲရာက်ပါသည္။ ဘာသာ၀င္တို႔သည္ မိမိကိုးကြယ္ေသာဘာသာ၏ ေကာင္းမြန္ေသာအဆံုးမနဲ႔ အညီ ေနထိုင္ၿပီး ဘာသာ၊ သာသနာရဲ႕ ဂုဏ္အင္ကို ျမွင့္တင္ျခင္းကလဲ သာသနာျပဳျခင္း တစ္မ်ဳိးဟု ခံယူမိပါသည္။
သုတ (ျမန္မာ)
(၁) ႏွင့္ (၂) သည္လြယ္ကူစြာ စီးဆင္းေနေသာ ဘာသာေရး စီးေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး (၃) ႏွင့္ (၄) ကေတာ့ ဘာသာ၀င္ (အထူးသျဖင့္) သံဃာေတာ္မ်ား၊ ဘာသာေရးဆရာမ်ားက အထူးတလည္ သာသနာျပဳ လံုလစိုက္ထုတ္ရေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ေဟာေျပာေဆြးေႏြးျခင္းမ်ား၊ အျပန္အလွန္ အေမးအေျဖမ်ားႏွင့္ အေတာ့္ကို ခက္ခဲပင္ပန္းေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ မိမိယံုၾကည္ရာကို ဇြတ္မွိတ္ဖက္တြယ္ေလ့ရွိကာ ပံုမွန္အားျဖင့္ အေျပာင္းအလဲကို ေၾကာက္ေသာ လူ႔အက်င့္စရိုက္ကလဲ ဘာသာတစ္ခုကို ေျပာင္းလဲလက္ခံဖို႔ သဘာ၀အရကိုပင္ အလြန္ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။
ျပန္႔ပြားျခင္းအျပင္ ဘာသာကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္လဲ လူတို႔သည္ ႀကိဳးပမ္းၾက၏။ အာဏာသံုး အတင္းအၾကပ္ ကိုးကြယ္ေစေသာနည္းေတြ၊ တျခားဘာသာအယူ၀ါဒေတြကို အ၀င္မခံပဲ ကိုးကြယ္သူေတြကို ဘာသာတစ္ခုထဲရဲ႕ အဆံုးအမကို မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ သြပ္သြင္းယူေသာ နည္းေတြ၊ ဘာသာေရးကို အာဏာတရပ္လို အသံုခ်ၿပီး ဆုေပးဒဏ္ေပးႏိုင္တဲ့ ဥပေဒသေတြ ထုတ္ျပန္ကာ ၾကပ္မတ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ နည္းေတြလို စည္းၾကပ္၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားမွ စကာ ဘာသာရဲ႕ပုံရိပ္ကို ေကာင္းမြန္စြာတည္ေဆာက္ၿပီး လက္ရွိဘာသာ၀င္မ်ားကို ပိုယံုၾကည္အားထားေစ၊ ဘာသာျခားမ်ားလဲ အထင္ႀကီး အျမင္လွေစဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းလို သိမ္ေမြ႕တဲ့ နည္းလမ္းမ်ား အထိ နည္းလမ္းေပါင္းစံုကို ဘာသာတရား ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။
အသံုးျပဳပံုေပၚမူတည္ၿပီး ရလဒ္တို႔ ကြဲျပားၾကပါသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ နည္းလမ္းမ်ားသည္ ဘာသာကို ထိန္းသိမ္းရာတြင္ လက္ငင္းအက်ဳိးရွိေသာ္လည္ ျပန္႔ပြားရန္အတြက္ ႀကီးစြာေသာ အဟန္႔အတားမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေယဘံုယ်အားျဖင့္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈကို ျမတ္ႏိုးေသာ လူ႔သဘာ၀ကလဲ အလြန္အမင္း ပိတ္ပင္တားဆီးေသာ၊ ျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္ေတြႏွင့္ အစြန္းေရာက္ ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မိမိ မကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာတစ္ခုကို နားလည္ေပးဖို႔ အင္မတန္ ခက္ပါလိမ့္မည္။
ပမာျပရလွ်င္ တင္းၾကပ္ကြပ္ကဲေသာ နည္းလမ္းမ်ား၊ မတူေသာ အယူအဆမ်ားကို ေျခမႈန္းေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဘာသာေရးအား မ်ဳိးဆက္အဆင့္ဆင့္ ထိန္းသိမ္းတည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည့္ အခ်ဳိ႕ေသာ အစြန္းေရာက္ မြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံမ်ားေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္ မြတ္စလင္ဘာသာ၏ သာသနာျပန္႔ပြားေရးမွာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ မိရိုးဖလာ လက္ဆင့္ကမ္းျခင္းအေပၚ လံုး၀မွီခိုသြားရလုနီးပါး ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ဘာသာေရးကို အာဏာျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ေသာ အဆိုပါ အနဲစုေသာ ႏိုင္ငံတို႔၏ အစြန္းေရာက္ လုပ္ရပ္ေတြက ဘာသာျခားမ်ား အျမင္တြင္ မြတ္စလင္ ဘာသာတစ္ခုလံုး၏ ပံုရိပ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိခိုက္ခဲ့သည္။ ကုရ္အံက်မ္းေတာ္တြင္ ေမတၱာတရားႏွင့္ ဆိုင္ေသာ အဆံုးအမမ်ားစြာ ပါရွိျခင္းကို၊ လူေတြကို အတူတကြ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ၾကဖို႔ ဆံုးမပဲ့ျပင္တဲ့ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးပါေသာ က်မ္းျဖစ္ျခင္းကို သိေသာ ဘာသာျခားမ်ား၊ သိခ်င္ေသာ ဘာသာျခားမ်ား၊ သိေအာင္ လက္ခံ နားေထာင္လိုေသာ ဘာသာျခားမ်ား နဲသထက္ နဲလာခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
ဘာသာေရး စိတ္၀င္စားၿပီး စာဖတ္နာေသာ သူငယ္ခ်င္းသံုးေလးေယာက္ကို ကုရ္အံက်မ္း ေလ့လာဖူးသလား ေမးၾကည့္ဖူးသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေလ့လာဘူးသည္ဟု ေျဖသည္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲဆင္ေျခက ေ၀ဖန္ခ်င္လို႔ကို ေလ့လာတာဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဆန္းၾကယ္ေသာ အေျဖမဟုတ္ပါ။ ဘာသာျခားမ်ားအတြက္ေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္ေသာ ဘာသာတရား တစ္ခုခုကို အတြင္းက်က် အရင္ေလ့လာမႈ ျပဳလုပ္ျခင္းထက္ အဲဒီ ဘာသာ၀င္ေတြ၏ အေနအထားႏွင့္ လုပ္ရပ္ေတြကို အေျချပဳၿပီး ထိုဘာသာကို အကဲျဖတ္ေကာက္ခ်က္ခ်တာမ်ဳိးကို ဦးစြာ ျပဳလုပ္မိၾကဖို႔ ရာႏႈန္းမ်ားပါလိမ့္မည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ မြတ္စလင္ဘာသာ အေၾကာင္း အတြင္းက်က် ဘာမွမေလ့လာခင္ခတဲက အခ်ဳိ႕ေသာ ႏိုင္ငံတို႔ရွိ အစြန္းေရာက္လုပ္ရပ္မ်ားက သူတို႔အျမင္ကို ေဘာင္ခတ္ၿပီး ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ ထိုစိတ္၏ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္လဲ ဘာသာေရးက်မ္းကို ဘာသာေရးက်မ္းအျဖစ္ ဖတ္ရႈဖို႔ထက္ ဘယ္ေနရာအားနဲသလဲဆိုေသာ အျပစ္ရွာစိတ္ျဖင့္ ဖတ္ရႈဖို႔ကိုသာ အားသန္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ခရစ္ယာန္သာသနာတြင္လဲ ေရွးကာလမ်ားက အလားတူ အျပစ္ေပးမႈေတြ၊ အယူအဆ မတူညီမႈကို အၿပီးတိုင္ ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးမႈေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ဖတ္မွတ္ဖူးသည္။ ေလ့လာမိသေလာက္ ခရူးဆိတ္ ဘာသာေရး စစ္ပြဲရွည္ႀကီးကာလ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ခရစ္ယာန္တို႔ သာသနာျပဳပံု လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းခဲ့သည္။ သမၼာက်မ္းေတာ္တြင္ အနဲအက်ဥ္းေတြ႕ႏိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ ေဒါမာန္မ်ား၊ အျပစ္ေပးမႈမ်ားသည္ပင္ တရားေဟာဆရာတို႔၏ သိမ္ေမြ႕မႈႏွင့္ အဓိကထား ထံုမႊန္းေသာ ေမတၱာတရားတို႔ ေအာက္တြင္ ေမွးမွိန္ကုန္ၾက၏။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အေျခခံ သေဘာတရားတူေသာ ဘာသာႀကီးႏွစ္ခု၏ (ကြဲခ်င္လဲ ကြဲျပားႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုဘာသာမ်ားကို အေပၚယံသာ ေလ့လာဖူးေသာေၾကာင့္ မွားယြင္းႏိုင္သည္) သာသနာ ျပန္႔ပြားေရးႏွင့္ ထိန္းသိမ္းေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္မူတည္ကာ ပံုရိပ္ကြာျခားသြားပံုကို ေလ့လာႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ရလဒ္ကလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ခုထဲႏွင့္ ယွဥ္ေျပာရရင္ေတာင္ ခရစ္ယာန္ရဲ႕ စိမ့္၀င္မႈသည္ အမ်ားႀကီး အားေကာင္းပါလွ်က္ အဓိကအင္အားစု ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အဖို႔ မြတ္စလင္ဘာသာထက္ နားလည္ လက္ခံႏိုင္ေနျခင္းက အထင္အရွားျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းလဲ ေျပာခ်င္ပါသည္။ ဘာသာမ်ဳိးစံုထဲမွ ထင္ရွားေသာ ဘာသာႀကီးေလးခုတြင္ (ေရွးက်လြန္းေသာေၾကာင့္ သမိုင္းစရွာရခက္သည့္ ဟိႏၵဴဘာသာကို ျခြင္းခ်က္ထားပါက) ဗုဒၶဘာသာသည္ ေမတၱာကို ဦးစားအေပးဆံုး ဘာသာျဖစ္သည္ဟု (ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးထဲ အျမင္အရ) ေကာက္ခ်က္ခ်၏။ ကိုးကြယ္ရာ ျမတ္ဘုရားသည္လဲ မွတ္တမ္းတေလ်ာက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေဒါသမထြက္ခဲ့ေသာ၊ ဘယ္သတၱ၀ါမ်ားရဲ႕ အသက္ကိုမွ မသတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ တစ္ဆူထဲ ဘုရားျဖစ္သည္။ ျမတ္ဘုရားသည္ ခရီးလွည့္လည္ကာ အျမင္မတူသူမ်ားကို ေဟာေျပာေမးျမန္းေျဖၾကားမႈျဖင့္ သာသနာျပဳျခင္းကို အားေပးေၾကာင္းကလဲ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္လာ “ရဟန္းတို႔.......ေဒသစာရီ လွည့္လည္ကုန္ၾကေလာ့....” ဆိုေသာ ေဟာေျပာခ်က္၊ နာမည္ႀကီး ကာလာမသုတ္တြင္ ေဟာေသာ “.... ကိုယ္တိုင္က်င့္ၾကံၿပီး အက်ဳိးမ်ားမွ ယံုၾကည္ပါ..” ဆိုသည့္ တရားေတာ္မ်ားက အထင္အရွား သက္ေသျပ၏။ ဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာသည္ လြန္စြာ ေဆြးေႏြးဖို႔ေကာင္းေသာ၊ ခ်ျပ၍ေကာင္းေသာ ဘာသာျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ ယူဆသည္။ (အျခားဘာသာမ်ားလဲ အလားတူ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေလ့လာမႈအားနဲေသာေၾကာင့္ အျခားဘာသာမ်ား၏ ေကာင္းမႈဆိုးမႈတို႔ကို ေသခ်ာမသိရွိသည့္အတြက္ အထူးတလည္ ေရးသားႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။)
ဘာသာျခားမ်ား၏ အျမင္တြင္ အဓိကအေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေနေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ ကိုယ္ထုထားသည့္ ဆင္းတု (အရုပ္ဟု သူတို႔ကသတ္မွတ္သည္)ကို ျပန္ကိုးကြယ္ေနေသာ ဘာသာျဖစ္သည္၊ လူလူျခင္း ရွိခိုးေနေသာ ဘာသာျဖစ္သည္ ဆိုေသာ အျမင္မ်ားသည္ ထိုဆင္းတု၊ သံဃာတို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ရည္စူးရွိခိုးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေသခ်ာ နားလည္လာပါက ေပ်ာက္ပ်က္သြားမည္သာ ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္ လူလူျခင္း ရွိခိုးဦးခ်ေနပါသလဲ။ ထိုကိုးကြယ္ ဦးခ်မႈကို ခံယူထိုက္သူတို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္သည္ မိမိတို႔ထက္ ႀကီးျမတ္ျမင့္မားေသာေၾကာင့္ ထိုဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ဦးခိုက္အရိုအေသ ေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ရိုးသားစြာ ျပန္ေျဖရံုပင္။
ယခု လတ္တေလာ အျဖစ္မ်ားတြင္ စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ဳိ႕သည္ အစြန္းေရာက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ပံုတူကူး လႈပ္ရွားလာသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။ စိတ္ထိခိုက္စရာမွာ ကိုးကြယ္ရာ သံဃာအနဲစုကလဲ ပူးေပါင္း ပါ၀င္လႈပ္ရွားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။ ဒုတ္၊ ဓါးကိုင္ထားေသာ ေဒါသာမာန္ျပည့္ေနသည့္ သံဃာတစ္ပါးကို သူ႔ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ရိုေသေသာေၾကာင့္ ဦးခ်ပါသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ဘယ္ဘာသာျခားက လက္ခံ နားလည္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဘာသာျခားကို ထားပါဦး၊ အၾကမ္းဖက္မႈကို လက္မခံတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကိုလဲ ထားပါဦး၊ အတူပူးေပါင္း လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ ဘာသာ၀င္ေတြ ကိုယ္တိုင္ပင္ ဒီ ဒုတ္ဓါးကိုင္ထားတဲ့ သံဃာဟာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ၊ အားထားမွီခိုရာ ရတနာတပါးျဖစ္သည္ ဆိုေသာ ၾကည္ၿငိဳစိတ္သည္ ငါတို႔တြင္ မယိမ္းမေစာင္း ရွိေသးသည္ဟု ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ ဆိုႏိုင္ပါ့မလား။ ေလးစားပါသည္ ဆိုလွ်င္ပင္ စစ္သားတစ္ေယာက္က ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့တိုက္ေနေသာ ေခါင္းေဆာင္ တပ္ဗိုလ္ကို ေလးစားပံုမ်ဳိးပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္... ထိုစိတ္သည္ သံဃာအေပၚ ကိုးကြယ္သူက ရွိရေသာ ဆည္းကပ္အားထား မွီခိုရာဆိုသည့္ စိတ္ႏွင့္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ပူေလာင္ ကြာျခားပါသည္။
ထိတ္လန္႔စရာ ေကာင္းေသာ ေနာက္တစ္ခုမွာ “ဘုရားေဟာသလိုသာ ေမတၱာထားေနရင္ ခုေခတ္မွာ အလုပ္မျဖစ္ဘူး...”ဆိုေသာ အေျပာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာ၊ ကိုးကြယ္ရာ ဘုရားရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ကို ဘာသာ၀င္ျဖစ္တဲ့ မိမိကိုယ္တိုင္ေတာင္ မယံုမၾကည္သူေတြက ဘာသာျခားေတြ ယံုၾကည္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား သိမ္းသြင္းမွာတဲ့လဲ။ ကိုယ့္မ်ဳိးဆက္ေတြကို ဘာသာတရား ကိုင္းရိႈင္းသူေတြ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုဆံုးမ သြန္သင္ၾကမွာတဲ့လဲ။ ထိုအေျပာမ်ဳိးေတြကို ဘာသာဖ်က္အေျပာေတြဟု ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။
ဒီေတာ့ ဘာသာျခားေတြရဲ႕ သာသနာ့အေဆာက္အဦးေတြ မလိုဘူး၊ ၉ ၆၉ လုပ္ၾက၊ ဘာသာျခားနဲ႔ စီးပြားလုပ္ရင္ အျပစ္ေပးမယ္ဆိုေသာ အစြန္းေရာက္ ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕၏ ဘာသာေရး ထိန္းသိမ္းမႈပံုစံကို အတုယူအားက် လႈပ္ရွားလာသူေတြကို စဥ္းစားေစခ်င္ပါသည္။ ဘာသာ၏ အဆံုးအမႏွင့္လဲ လံုးလံုး ဆန္႔က်င္ေသာ အဆိုပါ နည္းလမ္းေတြကို လိုက္နာ လက္ခံတာ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ကိုလဲ လက္ကမ္းရိုက္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာ မွန္ပါရဲ႕လား။ ဘာသာရဲ႕ ပံုရိပ္ထိခိုက္တာေၾကာင့္ လူမ်ဳိးအတင္းပြားေအာင္ လုပ္ယူမွ၊ ေငြေၾကးေတြေပး အတင္းသိမ္းသြင္းယူမွ ဘာသာ၀င္ အသစ္ရယံုကလြဲလို႔ တျခားသာသနာျပဳဖို႔ မလြယ္တဲ့ အျဖစ္ကို အဲဒီအစြန္းေရာက္ ႏိုင္ငံေတြ ၾကံဳေနရတာကလဲ ယူသင့္ေသာ နမူနာေကာင္း ျဖစ္သည္။ တကမၻာလံုး ျခံဳၾကည့္လွ်င္ လူနဲစုျဖစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ အကယ္၍မ်ား သာသနာျပန္႔ပြားမႈသည္ လူဦးေရတိုးပြားကာ မိရိုးဖလာ စီးဆင္းမႈကိုပဲ လံုးလံုး အားထားရေသာ အဆင့္ကို ေရာက္သြားပါက အားၿပိဳင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
အဆံုးသတ္ရလွ်င္ ဘာသာ၊ သာသနာကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ အတင္းအၾကပ္ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ျခင္းတို႔က မွန္ကန္ပါသည္ဆိုေသာ အယူအဆကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကိုယ္တိုင္လဲ လက္မခံသင့္သလို၊ လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ကိုလဲ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ လက္ဆင့္မကမ္းသင့္ဘူးလို႔ ယူဆသည္။ မ်ဳိးဆက္သစ္ကို အမုန္းတရား အေမြေပးျခင္းသည္ အလြန္အမင္း မိုက္မဲရာက်ပါသည္။ ဘာသာ၀င္တို႔သည္ မိမိကိုးကြယ္ေသာဘာသာ၏ ေကာင္းမြန္ေသာအဆံုးမနဲ႔ အညီ ေနထိုင္ၿပီး ဘာသာ၊ သာသနာရဲ႕ ဂုဏ္အင္ကို ျမွင့္တင္ျခင္းကလဲ သာသနာျပဳျခင္း တစ္မ်ဳိးဟု ခံယူမိပါသည္။
သုတ (ျမန္မာ)
1 comment:
အလြန္ေကာင္းတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ပါ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းဖတ္သင့္ပါသည္။
Post a Comment