“ဘာကူညီေပးရမလဲရွင္...” သူမ အျပံဳးေလးနဲ႔ ေမးလာသည္။
“ဟို.. ကၽြန္ေတာ့္ဘဏ္ကဒ္ သက္တမ္းကုန္သြားလို႔ပါ... ဘဏ္က ကဒ္အသစ္ပို႔ေပးလိုက္တာေတာ့ ရပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္မွီ Activate လုပ္ဖို႔ ေမ့သြားလို႔...”
“ရပါတယ္... ခုလုပ္ေပးလိုက္မယ္... ပတ္စ္ပို႔ေလး ျပပါ...”
“အဲ.. ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္စ္ပို႔ ေမ့ခဲ့တယ္... အလုပ္သမား ID ကဒ္နဲ႔ လုပ္ေပးလိုက္လို႔ မရဘူးလား... ၿပီးေတာ့ ဘဏ္က ကဒ္သက္တမ္းကုန္သြားတဲ့ အေၾကာင္းပို႔တဲ့ message လဲ ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းထဲမွာ ရွိပါတယ္.. ၾကည့္ၾကည့္ပါ...”
“ပံုမွန္ကေတာ့ ပတ္စ္ပို႔ လိုတယ္ရွင့္.. ဒါေပမဲ့ ရွင္က ဘဏ္ကဒ္လဲ ရွိေနတယ္.. အလုပ္သမား ID ကဒ္လဲရွိတယ္ဆိုေတာ့ လုပ္ေပးလိုက္ပါ့မယ္... ပတ္စ္ပို႔နံပါတ္ေလး သိပါရေစ...”
“ xxxxxx ”
“မဟုတ္ဘူးရွင့္ လြဲေနတယ္...”
“ေၾသာ္... ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္စ္ပို႔ ေျပာင္းထားတယ္... ဒီဘဏ္မွာ အဲဒီေျပာင္းတာကို အေၾကာင္းမၾကားရေသးဘူး ထင္ေနတာ... ခဏေလး...”
“ပတ္စ္ပို႔က အသစ္ဆိုေတာ့ နံပါတ္က အလႊတ္မရေသးဘူး...”
ကၽြန္ေတာ္ မွတ္စုစာအုပ္ေလး ထုတ္ကာ လွန္ရင္းက ေျပာေတာ့ နားလည္ပါသည္ ဆိုေသာ အျပံဳးေလးျဖင့္ သူမ ေခါင္းညိတ္၏။
“ xxxxxx ”
“ဟုတ္ၿပီ... ပတ္စ္ပို႔ မပါလာဘူး ဆိုေတာ့ လံုျခံဳေရးအတြက္ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေလးေတြေတာ့ ေျဖရပါလိမ့္မယ္... အိမ္လိပ္စာေလး ေျပာေပးပါရွင့္...”
“အင္း.. ကၽြန္ေတာ့္အိမ္အသစ္ ေျပာင္းထားတာ သံုးလေလာက္ ရွိၿပီ... အဲဒါဘဏ္ကို အေၾကာင္းၾကားဖို႔ ေမ့ေနတာ...”
“ရပါတယ္... လိပ္စာအေဟာင္းကိုပဲ ေျပာပါ...”
“ဟိုေလ... နဲနဲၾကာေနပီဆိုေတာ့ လိပ္စာကိုေမ့ေနၿပီဗ်... ****** ရပ္ကြက္ ****** လမ္း ဆိုတာပဲ မွတ္မိတယ္... တိုက္နဲ႔ အခန္းကို ေမ့သြားၿပီ... တျခားေမးခြန္း ေမးပါလား...”
“ရပ္ကြက္ လမ္းေတာ့ မွန္တယ္... ဒါဆို ေမြးသကၠရာဇ္ ေျပာေပးပါ...”
“ ****** / ****** / ****** ”
“ေၾသာ္.. ဒါေတာ့ မွတ္မိသားပဲ...” သူမ စသလိုလိုနဲ႔ ျပံဳးမဲ့မဲ့ေလး ခနဲ႔သည္။
“ဘယ္ေနရာမွာ ေနာက္ဆံုး ပိုက္ဆံ ထုတ္ခဲ့ပါသလဲ... ဘယ္ေလာက္ ထုတ္ခဲ့ပါသလဲ...”
“ဟို....”
“ေမ့သြားၿပီလား...” တုန္႔ေႏွးၿပီး တိတ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့ကို သူမေမးသည္။
“ေဆာရီးပါဗ်ာ.. အဲဒီကဒ္က ပိုက္ဆံမထုတ္ျဖစ္တာ တစ္လေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီဆိုေတာ့ ေမ့ေနၿပီ... ဟို တျခားေမးခြန္း ေမးပါလား...”
“တစ္လအတြင္း မထုတ္ျဖစ္ဘူး ဆိုတာေတာ့ မွန္ပါတယ္...”
“ဒါဆို တစ္ခုထပ္ေမးမယ္... ဒီတစ္ခါ မေျဖႏိုင္ရင္ေတာ့ ပတ္စ္ပို႔ျပန္ယူရပါလိမ့္မယ္... လံုျခံဳေရး ေမးခြန္းေတြ အဲေလာက္မေျဖႏိုင္ရင္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေပးလို႔ မရပါဘူး... အေမ့နာမည္ရဲ႕ အလည္စာလံုးက ဘာလဲ..”
“ ****** ”
မွန္သြားၿပီ။ သူမ စာရြက္စာတမ္းေတြနဲ႔ ကဒ္အသစ္ထုတ္ေပးဖို႔ စလုပ္ေတာ့သည္။
“ဒီေနရာမွာ လက္မွတ္ေလး ထိုးေပးပါ... ၿပီးေတာ့ ေအာက္မွာ ပတ္စ္ပို႔ နံပါတ္ေရးေပးပါ...”
ကၽြန္ေတာ္ မွတ္စုစာအုပ္ ျပန္ထုတ္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ ပတ္စ္ပို႔နံပါတ္ ျဖည့္သည္။
ခဏၾကာေတာ့ ေနာက္တစ္ရြက္ ထပ္ေပးသည္။
“ဒီမွာလဲ လက္မွတ္ထိုး ပါတ္စ္ပို႔နံပါတ္ ေရးေပးပါ...”
“ ****** ” ကၽြန္ေတာ္မွတ္စုစာအုပ္ ထပ္ထုတ္ေတာ့ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ပတ္စ္ပို႔နံပါတ္ကို လွမ္းေအာ္ေပး၏။
“ဘဏ္ကဒ္အတြက္ ကုဒ္နံပါတ္ ေျခာက္လံုး ရိုက္ပါရွင္..”
ကၽြန္ေတာ္ ကီးဘုတ္ေလးမွာ နံပါတ္ေျခာက္လံုး ရိုက္သည္။
“ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ရိုက္ေပးပါ...”
ကၽြန္ေတာ္ထပ္ရိုက္သည္။
“အဆင္ေျပသြားပါၿပီရွင္... ေနာက္လာရင္ေတာ့ ပတ္စ္ပို႔ေလးကို မေမ့မေလ်ာ့ ယူခဲ့ေပးပါ...” သူမဘဏ္ကဒ္ေလး လွမ္းေပးရင္း လြတ္လပ္သြားသလို အျပံဳးျဖင့္ဆိုသည္။
ေက်းဇူးတင္စကားဆိုရင္း ကၽြန္ေတာ္ထြက္ခဲ့သည္။
အင္း.. အဆင္ေျပသြားလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့... ကဒ္ေလး ေသခ်ာအလုပ္မွလုပ္ရဲ႕လား စမ္းၾကည့္စမ္းမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘဏ္ထဲမွာကို အဆင္သင့္ရွိေသာ ATM စက္မွာ သြားတန္းစီလိုက္သည္။ တစ္ေယာက္ပဲ ေစာင့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္သည္။ ကဒ္ကိုထည့္ၿပီး နံပါတ္ရိုက္သည္။ ကုဒ္နံပါတ္ မမွန္ပါလို႔ စက္ကျပသည္။
ေနစမ္းပါဦး ဒီနံပါတ္ ေျခာက္လံုးပဲ မဟုတ္ဘူးလား.. ေသခ်ာပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္အေတြးျဖင့္ နံပါတ္ခလုတ္ေတြကို ေသခ်ာဖိၿပီး ထပ္ရိုက္သည္။ ကိုေရႊစက္က မွားပါသည္တဲ့။ တင္းတင္းနဲ႔ ထပ္ႏွိပ္သည္။ စက္က မွားပါသည္ ထပ္ျပၿပီး ကဒ္ကိုပါ ျပန္ထုတ္ေပးလိုက္ေသး၏။ သူလဲ ေဒါသထြက္တတ္ပံုပါပဲ။
ဟာ.. ဟုတ္သားပဲ.. ကၽြန္ေတာ္ဟိုမွာ ႏွိပ္ခဲ့တာ ဒီနံပါတ္ မွမဟုတ္ပဲ... တျခားနံပါတ္ေျခာက္လံုး ႏွိပ္ခဲ့တာကို ေမ့ေနလိုက္တာ... သတိတရ၀မ္းသာအားရျဖင့္ ကဒ္ကို ျပန္ထည့္ၿပီး ထပ္ရိုက္သည္။ သံုးႀကိမ္မွားႏွိပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကဒ္ကို lock ခ်ထားလိုက္ပါၿပီတဲ့။
ကဒ္ကိုင္ၿပီး လူက ဘာလုပ္ရမလဲ အၾကံအိုက္သြားသည္။
“ဘာကူညီေပးရမလဲရွင္...”
အကဲခတ္ေနပံုရေသာ ဘဏ္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က လာေမးသည္။
“ဟိုေလ.. ကၽြန္ေတာ္ password မွားႏွိပ္တာ ကဒ္ lock က်သြားလို႔... ခုပဲ ေကာင္တာက ထြက္လာတာဆိုေတာ့ အဲဒီေကာင္တာကို တိုက္ရိုက္ ျပန္သြားေျပာလို႔ ရလား... ဒါမွမဟုတ္ အစက ျပန္တန္းစီရမွာလား...”
“ေၾသာ္.. ခ်က္ျခင္းျဖစ္တာဆိုေတာ့ ေကာင္တာကိုပဲ တိုက္ရိုက္သြားလိုက္ပါ... ေကာင္တာနံပါတ္ ဘယ္ေလာက္လဲ.. လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ရွင္...”
“ဘာအမွားအယြင္းမ်ား ရွိလို႔လဲ... အဆင္မေျပဘူးလား...” ေကာင္တာေရာက္ေတာ့ သူမ လွမ္းေမးသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ကဒ္ password သံုးခါ မွားရိုက္လိုက္တာ အဲဒါ lock က်သြားလို႔...”
“ရွင္..” သူမ အာေမဋိတ္သံက အံ့ေၾသာတႀကီး အသံအျပည့္... မ်က္လံုးတို႔ ၀ိုင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ၿပီး လူကို ၾကည့္ေနပံုက တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ ၿဂိဳလ္သားကို ၾကည့္ေနသလိုလိုပင္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အေနရခက္သြားသည္။
“ခုပဲ ရိုက္ၿပီး ထြက္သြားတာေလ... အဲဒါကို ခ်က္ျခင္းေမ့သြားတယ္...” သူမ ကိုယ့္ဘာသာ ေရရြတ္သလိုလိုု၊ ေမးသလိုလို ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ကဒ္ကို လွမ္းယူသည္။ စစ္ေဆးၿပီး lock ျပန္ဖြင့္ေပးဖို႔ လုပ္သည္။ စာရြက္စာတမ္းေတြ ျပင္ဆင္ရျပန္သည္။ စာရြက္ေလး တစ္ရြက္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕လာခ်သည္။ သူမမ်က္ႏွာမွာ ရွိတဲ့ ဒီတစ္ခါ အျပံဳးက တစ္ခုခု ေသခ်ာႀကိဳသိေနၿပီး၊ ရီခ်င္စိတ္ကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းထားရတဲ့ အျပံဳးမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
“လက္မွတ္ထိုးၿပီး ပတ္စ္ပို႔ နံပါတ္ျဖည့္ေပးပါ..” တဲ့။
ကိုယ့္မွတ္စုစာအုပ္ကို ထုတ္ယူၿပီး ပတ္စ္ပို႔နံပါတ္ေလး တစ္ခုကို လွန္ၾကည့္လိုက္ဖို႔ ကိစၥဟာ အဲေလာက္ခက္ခဲ ပင္ပန္းလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မေတြးမိခဲ့ပါ။
သုတ
၈/၅/၂၀၁၄
