ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလဲ ေပါင္းၾကည့္ပါ....

အိတ္ကို ဘုန္းခနဲ ပစ္ခ်... အ၀တ္အစားလဲၿပီးတာနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ကၽြန္ေတာ္၀င္ခဲ့သည္။
အင္း.. ဘာခ်က္ရရင္ ေကာင္းမလဲ...
ထမင္းအိုးထဲ ဆန္ထည့္ေနရင္း ခ်က္ဖို႔ဟင္းလ်ာအတြက္ အစီအမံခ်ရသည္။
တနဂၤေႏြထဲက တစ္ပတ္စာ ခ်က္ထားတဲ့ ၾကက္သားဟင္းကေတာ့ ေႏႊးရံု အသင့္မို႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလး ျဖစ္သြားေအာင္ အရြက္တစ္ခုခုေတာ့ ေၾကာ္လိုက္မည္...

ဟ... ဆန္ကုန္ေတာ့မွာပဲ...
စိတ္က လကုန္ဖို႔ လက္က်န္ရက္နဲ႔ အသံုးစရိတ္က်န္ေငြကို တြက္သည္။
ဒီအပတ္စေနတနဂၤေႏြေတာ့ အျပင္ေလ်ာက္သြားဖို႔ သိပ္မလြယ္ေတာ့... တစ္ရက္ေလာက္ပဲ ထြက္ႏိုင္ေတာ့မည္ထင္သည္။ ေတြးစရာ တြက္စရာေတြ တြက္ေနတုန္း လက္ကလဲ အသားက်စြာ ၾကက္သြန္ႏႊာ.. အရြက္ေခၽြ ေတာက္ေလ်ာက္လုပ္သြားသည္။ အရြက္ေၾကာ္နံ႔သည္ သင္းပ်ံ႕စြာထြက္လာ၏။ အနံ႔နဲ႔ အညီ အရသာလဲ ေကာင္းမယ္ဆိုတာ ျမည္းစမ္းစရာ မလိုေအာင္ အသားက် ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသားပါ။

ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီးသြားေတာ့ ညစ္ပြမက်န္ခဲ့ေအာင္ တိုက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာရေသးသည္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ အခန္းထဲျပန္၀င္.. ေရမခ်ဳိးခင္ေလး မနက္၀တ္ဖို႔ မီးပူတိုက္လိုက္သည္။ မနက္ဆို ေရခ်ဳိး၊ အ၀တ္လဲ လုပ္ရံုေလး အတြက္ေတာင္ အခ်ိန္က သိပ္မေလာက္ခ်င္ေတာ့ ညထဲက ၿပီးေအာင္ လုပ္ထားရသည္။ မီးပူတိုက္ရတာက အပ်င္းဆံုး အလုပ္ဆိုေတာ့ ပိတ္ရက္ေတြမွာ အမ်ားႀကီး တခါထဲ တိုက္ထားလိုက္ဖို႔ လုံုုး၀ စိတ္မပါတာေၾကာင့္ ခုလို တစ္ေန႔ခ်င္းပဲ ေခၽြတိုက္ရသည္။

ေရခ်ဳိး ထမင္းစား အားလံုးၿပီးသြားလို႔ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ေအးေအးလူလူထိုင္ခ်ိန္က ကိုးနာရီထက္ ဘယ္ေတာ့မွမေစာတတ္ပါ...

............................................................

တကယ္ေတာ့ ခုလို ေတာက္ေလ်ာက္ အစီအစဥ္တက် လုပ္ႏိုင္ဖို႔.. ဘ႑ာေရးကအစ ေသခ်ာခန္႔ခြဲဖို႔အတြက္ အမ်ားႀကီး ဒုကၡခံခဲ့ရပါသည္။ ေရာက္ခါစက အျပင္မွာႀကီးပဲ ေတာက္ေလ်ာက္စားဖို႔ ေငြအားလဲ မႏိုင္... ေငြအားႏိုင္ရင္ေတာင္ အရသာေတြက လွ်ာမေတြ႕... ကိုယ့္ဘာသာ ခ်က္ျပန္ေတာ့လဲ.. ငန္တာေတြ.. တူးသြားတာေတြ.. မက်က္ေသးတာေတြ... ေပါ့ရႊတ္ေနတာေတြနဲ႔ သြန္ပစ္ၿပီး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေသာက္လိုက္ရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းက မနဲမေနာ..

အိမ္မွာ အုပ္ေဆာင္းဖြင့္ပီး အေမကလဲ ဒါပဲလားလို႔ လုပ္ခဲ့သူက တခါတေလ ဖြင့္စရာအုပ္ေဆာင္းေတာင္ မရွိပဲ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ခ်က္.. ခ်က္ၿပီးသြားေတာ့လဲ စားမရေအာင္ အရသာဆိုးေနတတ္လို႔ ေဒါသအလိပ္လိုက္ ထြက္ပီး အိုးေတြ ပန္းကန္ေတြ ပစ္ေပါက္လုမတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရတာကလဲ ခဏခဏ... ခ်က္ျပဳတ္ပီး မသန္႔ရွင္းမိပဲ ေမ့ထားခဲ့လို႔ အိမ္ရွင္ေတြ ပြစိပြစိ လုပ္ခံရတာလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္...

ဘ႑ာေရးမွာလဲ အ၀င္နဲ႔ အထြက္ကို မစိစစ္တတ္ပဲ ပိုသံုးမိတာေတြ.. စိတ္အလိုလိုက္ ဟိုဆိုင္ေလးထိုင္ေသာက္ ဒီဆိုင္ေလး ထိုင္ေသာက္ လုပ္မိတာေတြေၾကာင့္ လကုန္ခါနီး ျပဴးျပဲ ေခ်းငွားရတာေတြကလဲ မၾကာခဏ..

အလုပ္ခြင္ကိစၥေတြကအစ အိမ္မႈကိစၥအလည္ ေငြေရးေၾကးေရးအဆံုး အားလံုး ကိုယ့္ဘာသာ စီမံခံခြဲရခ်ိန္ အစပိုင္းသည္ ေဒါင္ခ်ာစိုင္းေလာက္ေအာင္ အသားမက် လံုးပန္းပန္းခဲ့ရပါသည္။

ခုေတာ့လဲ အားလံုးအား အစီအစဥ္က်က် ေသေသသပ္သပ္ႏွင့္...

...................................

Photo from Dreamstime.com

ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိပါသည္။

တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ဘယ္လိုရွိမလဲေတာ့ မသိပါ.. စင္ကာပူမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ပီးေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကေတာ့..

• အခ်က္အျပဳတ္ ကၽြမ္းက်င္ပါသည္
• မီးဖိုေခ်ာင္၊ အိပ္ခန္း၊ ေရခ်ဳိးခန္းအိမ္သာပါမက်န္ သန္႔ရွင္းေတာက္ေျပာင္ေနေအာင္ အိမ္မႈကိစၥႏိုင္နင္းသူလဲ ျဖစ္သည္
• သင့္တင့္ေသာ ၀င္ေငြလဲ ရွာႏိုင္၏
• အသံုးႏွင့္ အျဖဳန္းကို စိစစ္ၿပီး၊ အ၀င္အထြက္ မွ်မွ်တတ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္တဲ့သူလဲ ျဖစ္သည္။
• အခန္းေဖာ္ေတြ၊ အိမ္ရွင္ေတြႏွင့္ အျမဲဆက္ဆံေပါင္းသင္းရေသာေၾကာင့္ သူတပါးႏွင့္ အေပးအယူ အေလ်ာ့အတင္း မွ်မွ် လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဆက္ဆံႏိုင္သူလဲ ျဖစ္သည္။
• အလုပ္ရွင္ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတာေတြေၾကာင့္လဲ သည္းခံႏိုင္စြမ္း ျမင့္၏.
• ဘီယာေသာက္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ရာႏႈန္း မ်ားေသာ္လည္း ေစ်းႀကီးေသာေၾကာင့္ အျမဲမေသာက္ႏိုင္ပဲ အရက္သမား အဆင့္ကို ေရာက္သြားမလားလို႔ စိတ္ပူစရာ မလိုသူ ျဖစ္သည္။
• ဖ်ားနာရင္ေတာင္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ရသူ ဆိုေတာ့လဲ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးစိတ္ အျပည့္ရွိတဲ့ သူလဲ ျဖစ္သည္။

တကယ့္ကို ေဒါင္ေဒါင္မည္ အမ်ဳိးသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေတာင္ တျခား ကၽြန္ေတာ္က်န္ခဲ့တဲ့ အခ်က္ေလးေတြလဲ ရွိႏိုင္ေသး၏။

ဒါေၾကာင့္လဲ ပ်ဳိေမတို႔အေနျဖင္႔ စင္ကာပူတြင္ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီအလုပ္လုပ္ပါသည္ ဆိုေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြနဲ႔မ်ား ေရစက္ဆံုမိၿပီ ဆိုရင္ျဖင့္ စိတ္ကူးမလဲြ.. မေထြျပား ေ၀၀ါးမေနပဲ မေႏွာင့္မေႏွး ေရြးခ်ယ္သင့္ပါတယ္ဟုသာ ေစတနာ ဗလပြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အၾကံျပဳခ်င္ပါေတာ့သည္။

.........................

ေၾသာ္... ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္လူပ်ဳိပါ... ဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ Label ကိုလဲ ေၾကာ္ျငာေဆာင္းပါးလို႔ တပ္ပါတယ္ဗ်ား.. ဟားဟား.. :P

သုတ