ဒါပဲလား... ဒီေလာက္ပဲလားကြာ...
ေပါက္ကြဲလိုက္ရမွာ မဟုတ္ဘူးလား.. သူ႔အေပၚ အခ်စ္ဆိုတာ ျမဴမႈံေလာက္ပဲ ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေပါက္ကြဲရမွာ မဟုတ္ဘူးလား..
ထားပါေတာ့... ဘာအခ်စ္ဆိုတာကိုမွ ထည့္မတြက္ရင္ေတာင္ မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေဒါသထြက္သင့္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား ခ်စ္သူရာ...
တကယ္က ကၽြန္ေတာ့ ဘာသာေတာင္ ဒီစကားကို ေျပာဖို႔ ပင္ပန္းတႀကီး အားယူခဲ့ရပါသည္။
“မင္းကိုလဲ အားနာတယ္.. ဟိုတစ္ေယာက္ကိုလဲ မခြဲႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး ယူလိုက္ရင္ ေကာင္းမလားေတာင္ စဥ္းစားေနမိတယ္..” ဆိုတဲ့ စကားက ေယာက်္ားေကာင္းတစ္ေယာက္ ေျပာရမဲ့ စကားမ်ဳိးလဲ မဟုတ္သလို၊ သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ ေျပာရမဲ့ စကားမ်ဳိးလဲ မဟုတ္ပါ။ ဒါကိုေျပာၿပီး ရွက္ရြံ႕အားနာကာ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ခံစားရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ပံုစံ ကေတာင္ သူမထက္ အမ်ားႀကီးပိုလို႔ မူပ်က္ေနေသးသည္။
“ႏွစ္ေယာက္လံုးေတာ့ ယူလို႔မရဘူးေပါ့ဟာ.. ဒါေပမဲ့ တကယ္ပဲ သူ႔ကို မခြဲႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ကို ယူလိုက္ပါ.. င့ါကို ထည့္မတြက္ပါနဲ႔...”
ကၽြန္ေတာ့္ မခံရပ္ႏိုင္မႈက “ေတာက္”ေခါက္သံ တစ္ခုအျဖစ္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္လာေတာ့ သူမက နားမလည္ႏိုင္သလို ၾကည့္သည္။ ကိုယ့္ရည္းစားနဲ႔ ခြဲခြာရမဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို ခပ္ေအးေအး ေျပာေနႏိုင္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ပူေလာင္ေနမိတဲ့ ကိုယ့္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းမိသည္။ သူမကိုလဲ စိတ္ပ်က္သည္။
ဒါေပမဲ့ေလ...
သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စြန္႔လႊတ္ေ၀းကြာလိုက္ဖို႔ ဆိုတာကို အိမ္မက္ေတာင္ မမက္၀ံ့ေလာက္ေအာင္ အရမ္းခ်စ္ရသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ သူမဘက္က အမွားမရွိေအာင္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ထြက္သြားမဲ့ အခ်ိန္ကို မတုန္မလႈပ္ ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာကို သိသိႀကီးနဲ႔ ေပကပ္ဆက္ေလွ်ာက္လို႔ ေနေနမိတာပါပဲ ခ်စ္သူရယ္။
...........................
သမီးရည္းစားရယ္လို႔ ျဖစ္လာၿပီးကတဲက ဆိုးသည္ေကာင္းသည္ ဘာမွမေျပာေသာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူကို နားလည္ေပးႏိုင္သူေလးလို႔ ေက်နပ္ခဲ့မိဘူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာသမွ် ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး ခ်စ္စရာ အျပံဳးေလးနဲ႔ နားေထာင္ေပးတတ္သည္။
ဒီအျပံဳးေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းခေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္းေျပာျပလို႔လဲ ေလ်ာ့ပါးမသြားတတ္။ တျခားမိန္းခေလးေတြနဲ႔ တြဲေလ်ာက္လာမိတုန္း လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ေရွာင္ေပးသြားရံုမက ေနာက္လဲ ဘာေမးခြန္း တစ္ခုမွ ထြက္မလာတတ္။
ဒါေတြထပ္လာေတာ့ ေပါ့တန္လြန္းလွသည္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားလာရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ သူမအေပၚ ထားေသာ ကိုယ့္ခ်စ္သူ တျခားသူႏွင့္ ၿငိစြန္းသြားမွာကို ပူပန္စိုးရိမ္ေသာ ခံစားမႈႏွင့္ ထပ္တူခ်ၾကည့္လွ်င္ ခ်စ္သူ၏ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚထားေသာ ခံစားခ်က္က ေအးစက္စက္ ႏိုင္လြန္းလွသည္။ နားလည္မႈသည္ ႏွလံုးသားခံစားခ်က္ကို အဲေလာက္ထိ ဖံုးလႊမ္းႏိုင္စြမ္း ရွိလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မယံုၾကည္ပါ။
ၾကာေတာ့ အခ်စ္မရွိေသာ သူမရဲ႕ ေအးစက္စက္ လစ္လ်ဴရႈမႈေတြကို ခံစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသတႀကီး ျဖစ္လာရသည္။ ဆံုးရႈံးရေတာ့မွာလားဆိုတာကို ေၾကာက္လန္႔မႈကေန အျမစ္တြယ္ၿပီး ေပၚလာသည့္ ေဒါသမ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ယံုၾကည္လို႔မ်ား မပူမပန္ ေနတာမ်ားလားဆိုသည့္ အေတြးေတြႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မရိုးမသားလႈပ္ရွားျပခဲ့ ဘူးသည္။ ဘာတစ္ခြန္းမွ မေမးတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တျခားတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနၿပီလို႔ ကိုယ္တိုင္ ၾကံဖန္ေျပာခဲ့တာေတာင္၊ ခုလို ရင့္သီးေသာ စကားေတြ ဖန္တီး ေျပာလာတာေတာင္ မတုန္လႈပ္ေသာ ခ်စ္သူကို ဆက္ဖက္တြယ္ထားလို႔ ရပါဦးမလားဆိုေသာ ပူပန္ သံသယေတြျဖင့္ ထြက္ေပါက္မဲ့စြာ ကၽြန္ေတာ္ မြန္းၾကပ္ေနခဲ့၏။
............
“ဘုရားသြားဖို႔ ဟိုတစ္ေယာက္က ခုပဲေခၚတယ္.. မင္းနဲ႔ ခ်ိန္းပီးသား ျဖစ္ေပမဲ့ သြားမွရမယ္.. ဘယ္လိုလဲ.. ေနခဲ့မလား လုိက္ခဲ့မလား”
“မလိုက္ေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူး.. ဟိုတစ္ေယာက္က စိတ္ဆိုးေနဦးမယ္.. ဒါေပမဲ့ နင္ လိုက္ေစခ်င္ရင္ လိုက္မယ္ေလ...”
ၾကည့္.. အျမဲတမ္း သူမ အျပစ္လြတ္ေအာင္ ေျပာတတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ လံုး၀မတုန္လႈပ္။
မင္းရည္းစားက တျခားတစ္ေယာက္ ရွိေနၿပီဆိုတဲ့ အေပၚမွာေတာင္ ဘယ္လိုမွ မေနရေလာက္ေအာင္ မင္းႏွလံုးသားေတြ ငါ့အေပၚ စိမ္းကားသတဲ့လား ခ်စ္သူရယ္... ရူးရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ကြာ...
“မင္းကြာ...” ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မခ်င့္မရဲ အံႀကိတ္သံကို သူမ နားမလည္သလို ၾကည့္သည္။ ရီေ၀ေ၀ အဲဒီမ်က္လံုးေတြသည္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက အပူကို ဘယ္ေတာ့မွ ျမင္မွာမဟုတ္သည့္ မ်က္လံုးေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
..................
“လက္တြဲရတာ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ပါတယ္ကြာ.. သူ႔ကိုဖိနပ္ေတြ ေပးကိုင္ထားလိုက္ပါလား...”
ခ်စ္သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မင္တပ္အံ့ၾသစြာ ၾကည့္သည္။
ဒါကိုေတာ့ မင္းတုန္႔ျပန္ရမယ္ ခ်စ္သူ... မင္းတစ္ခုခု ေျပာကို ေျပာရမယ္...
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကေန ႀကိတ္ၿပီးေရရြတ္လိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရိုင္းပ်ေစာ္ကားမႈဟာ သူမကို လႈပ္ႏႈိးသလို ျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္။
ဒါဟာ ခ်စ္သူရည္းစားၾကား သူမရဲ႕ အခ်စ္မရွိ ေပါ့တန္မႈေတြအေပၚ ေဒါသသင့္ေနတဲ့ စမ္းသပ္မႈေတြထက္ အမ်ားႀကီး လြန္က်ဴးသြားၿပီ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ကိုယ့္စကားကိုယ္ အံ့အားသင့္မိသည္။ ဒါလူအခ်င္းခ်င္း ေစာ္ကားမႈလို႔ေတာင္ သတ္မွတ္လို႔ ရႏိုင္ေလာက္သည္။
မင္းကိုယ့္ကို နာက်ည္းေဒါသ ထြက္သြားမွာလား ခ်စ္သူ... ဒါဟာ ငါ သိပ္ေၾကာက္ေနတဲ့ အဆံုးသတ္ေန႔ ျဖစ္လာေတာ့မွာလား...
“ရတယ္ေလ.. ေပးထားပါ..” အၾကာႀကီး တြန္႔ဆုတ္ၿငိမ္သက္ေနရာကေန သူမတိတ္ဆိတ္စြာ ေျပာလာသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူမအသံေတြက တုန္ခါလွ်က္။
“အို.. ဘာလို႔ေပးရမွာလဲ.. ရပါတယ္...”
သူငယ္ခ်င္းသည္ ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့လက္ကို ေဆာင့္ဆြဲက ခပ္လွမ္းလွမ္းကို သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္သည္။
“နင္ဒါေတာ့ သိပ္လြန္တယ္.. ဘယ္အေၾကာင္းျပခ်က္ကမွ သူ႔ကိုအဲေလာက္ ေစာ္ကားပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး... အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ေတာ့ နင့္ ဒီအေျပာအဆိုမ်ဳိးက ရြံစရာေကာင္းတာ အမွန္ပဲ”...
ေဒါသတႀကီးျဖစ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္ဆြံ႕ေနမိသည္။
တကယ္က ဒီေဒါသေတြဟာ မင္းဆီမွာ ရွိရမွာ မဟုတ္ဘူးလား ခ်စ္သူ... ငါမွားရင္ မွားတယ္၊ မွန္ရင္မွန္တယ္ဆိုတဲ့ အေရးတယူရွိမႈမ်ဳိး မင္းဆီက ၾကားရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ...
“ဒါေပမဲ့ နင္ျမင္တယ္ မဟုတ္လား.. သူ႔ပံုစံကို...”
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။
“မႀကိဳက္ရင္ နင္ျဖတ္လိုက္ေလ.. နင့္ကို မခ်စ္ဘူးထင္ရင္.. သူ႔အျပစ္မျဖစ္ပဲ နင့္ဘာသာ ထြက္သြားတာကို ေစာင့္ေနတယ္လို႔ နင္ယံုရင္ ဆႏၵျဖည့္ေပးလိုက္ေတာ့ေပါ့.. ဒီလို လုပ္ေနတာထက္စာရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို အမ်ားႀကီး ...”
“ငါမလုပ္ႏိုင္ဘူး...” ကၽြန္ေတာ္ၾကားျဖတ္ၿပီး ေအာ္လိုက္မိသည္။
သူငယ္ခ်င္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္သလို ၾကည့္သည္။
“ငါလဲ ဆက္မကူညီႏိုင္ေတာ့ဘူး အရူးေရ... ေဆာရီးပဲ” ေျပာရင္း သူငယ္ခ်င္းမ လွည့္ထြက္သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္မတားမိပါ။ ေဒါသထြက္ခ်င္ ထြက္ေနႏိုင္သည့္ (သိပ္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ရဲပါ) ခ်စ္သူကို ေျဖသိမ့္ေပးခ်င္စိတ္က ခုခ်ိန္မွာ အားအေကာင္းဆံုးပါပဲ။
...............
ခ်စ္သူသည္ ေခါင္းငံု႔ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေနပါသည္။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ က်ေနေသာ ဆံႏြယ္တို႔က ေလနဲ႔အတူ သူမမ်က္ႏွာကို တ၀က္တပ်က္ ဖံုးကြယ္ေနၾကသည္။
“ေဆာရီးပဲ.. ငါလြန္သြားတယ္...” ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကလာေသာ ေတာင္းပန္စကားကို ဆိုသည္။ သူမ၀မ္းနဲေနပံု ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အဲေလာက္ထိေတာ့ မေျပာသင့္ဘူး မဟုတ္လား။
“ရပါတယ္.. သူစိတ္ဆိုးသြားၿပီ.. နင္ လိုက္မေခ်ာ့ဘူးလား...”
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္အပ်က္ဆံုး စကားေတြအေပၚ စိတ္ပ်က္ဖို႔ အေတြးမရွိပါ... သူမငိုေနပါလား...
ခ်စ္သူရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းေမာ့ေစသည္။ သူမပါးျပင္မွ မ်က္ရည္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဖ၀ါးကို ကူး၏။ စိုလက္ေနေသာ မ်က္၀န္းအစံုကေတာ့ ထံုးစံမပ်က္ ရီေ၀ေ၀သာ။ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ထင္သည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ခပ္မဲ့မဲ့ ေကြးညြန္႔ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို သိမ္းဖက္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲ ျမဳပ္၀င္သြားေအာင္။ တစ္သက္လံုးဘယ္မွ ထြက္မသြားႏိုင္ေအာင္။
သူမသည္ ေဒါသတႀကီး မ်က္ရည္က်ခဲ့တာလား..
၀မ္းနဲၿပီး မ်က္ရည္က်တာလား..
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ မ်က္ရည္က်တာလား..
မုန္းတီးနာက်ည္းၿပီး က်တဲ့ မ်က္ရည္လား..
ကၽြန္ေတာ္အေျဖမရွာခ်င္ပါ။ မသိခ်င္ပါ။ မသိရဲပါ။
ခ်စ္သူရယ္... ငါမင္းကို အရမ္းနာက်င္ေစမိၿပီလား.. မင္းဟာတကယ္ပဲ ငါ့ဆီက ထြက္သြားခ်င္ေန ၿပီလား..
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ့ရဲ႕အျပစ္ေတြနဲ႔ စြန္႔ခြာသြားရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ မင္းစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လိုက္ေလ်ာေပး လိုက္ရေတာ့မွာလားကြာ..
ႏွလံုးသားသည္ အေတြးသက္သက္ကိုပင္လွ်င္ မခံရပ္ႏိုင္ေအာင္ နာက်င္ပါ၏။
...............................
.....................................
သုတ (၁၈၊၀၈၊၂၀၁၂)
ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။
No comments:
Post a Comment